Wszystko o Pies św. Bernarda — fakty na 2025, opieka i adopcja
Wróć do ras psów
zaktualizowano 1 lipca 2025

Pies św. Bernarda

Łagodny olbrzym znany z kochającej i wiernej natury

Uznane rasy

Pies św. Bernarda to duża, pracująca rasa z Alp Szwajcarskich, znana z łagodnego, opiekuńczego charakteru. Hodowany do ratowania ludzi w górach, jest cierpliwy i przyjazny, szczególnie wobec dzieci. To wspaniały pies rodzinny, cieszący się popularnością jako oddany towarzysz i pomocnik w akcjach ratowniczych.

Temperament

  • Kochać
  • Spokojny
  • Czuły
  • Przyjazny

Nazwy alternatywne

  • Święty Bernard
  • Bernardyn
  • Bernard
  • Pies z Alp
Pies św. Bernarda Dog photo Pies św. Bernarda Dog photo Pies św. Bernarda Dog photo Pies św. Bernarda Dog photo Pies św. Bernarda Dog photo
Pies św. Bernarda Dog photo
Pies św. Bernarda Dog photo
Pies św. Bernarda Dog photo
Pies św. Bernarda Dog photo
Pies św. Bernarda Dog photo

Przeciętna budowa i długość życia

WYSOKOŚĆ

Samiec: 71-76 cm
Samica: 66-71 cm

WAGA

Samiec: 64-82 kg
Samica: 54-64 kg

DŁUGOŚĆ ŻYCIA

8 do 10 lat

Przejdź do sekcji

Charakterystyka Pies św. Bernarda

Pies św. Bernarda to łagodny olbrzym znany ze swoich dużych rozmiarów i przyjaznego usposobienia. Samce mierzą od 69 do 76 cm wzrostu i ważą od 63 do 82 kg, natomiast samice są mniejsze. Mają opadające oczy, miękkie uszy oraz gęstą sierść, która może być krótka lub długa, zazwyczaj w kolorze rudym z białym lub pręgowanym z białym. Ich spokojny temperament sprawia, że są doskonałymi psami rodzinnymi, szczególnie dla dzieci.

Hodowane w szwajcarskich Alpach jako psy ratownicze, psy św. Bernarda wykorzystywały swoją siłę i węch do odnajdywania zagubionych podróżnych. Są lojalne i łatwe w szkoleniu dzięki swojemu łagodnemu usposobieniu. Ich potrzeby ruchowe są umiarkowane, jednak wymagają regularnej pielęgnacji ze względu na sezonowe linienie.

Rośnie powoli, osiągając pełny rozmiar w wieku od dwóch do trzech lat, a żyje około 8 do 10 lat. Pomimo swoich rozmiarów, są delikatne i pełne miłości, a ich bohaterska historia sprawia, że są cenioną rasą.

  • Osobowość
  • Życie towarzyskie
  • Zdolność adaptacji
  • Fizyczne
  • Opieka
Przyjazność
Przyjazność

Przyjazność

Pies św. Bernarda jest przyjazny i łagodny, znany ze swojej cierpliwości oraz troskliwości wobec dzieci. To wspaniały, spokojny towarzysz rodziny, który mimo dużych rozmiarów potrafi być czuły i opiekuńczy. Zazwyczaj ma stabilny, serdeczny temperament.
Skłonność do zabawy
Skłonność do zabawy

Skłonność do zabawy

Pies św. Bernarda to przyjazny i łagodny olbrzym, który uwielbia towarzystwo ludzi i innych zwierząt. Jego spokojne usposobienie sprawia, że jest wspaniałym kompanem rodzinnym, a dzieci często cieszą się z jego delikatnej i cierpliwej natury.
Łatwość szkolenia
Łatwość szkolenia

Łatwość szkolenia

Psy św. Bernarda dobrze reagują na wczesne szkolenie oparte na pozytywnym wzmacnianiu, takim jak smakołyki i pochwały. Mogą uczyć się trochę wolniej niż niektóre psy, ale cierpliwość i konsekwencja działają świetnie. Ich łagodna natura sprawia, że są podatne na naukę, zwłaszcza przy życzliwym i wytrwałym prowadzeniu od samego początku.
Poziom energii
Poziom energii

Poziom energii

Psy św. Bernarda mają średni poziom energii, lubią codzienne spacery, ale bez szaleństw i niekończącej się aktywności. Rośną szybko, ale pozostają spokojne, woląc umiarkowane wyjścia od szybkich, intensywnych wędrówek. Łączą w sobie zabawowy charakter z zamiłowaniem do leniwego relaksu, dzięki czemu są fajnymi, wyluzowanymi kompanami.
Dobry w kontaktach z dziećmi
Dobry w kontaktach z dziećmi

Dobry w kontaktach z dziećmi

Pies św. Bernarda jest znany z wyjątkowej łagodności i cierpliwości, co czyni go świetnym towarzyszem dla dzieci. Słyną ze swojej kochającej natury, są wyrozumiałe i ostrożne w kontakcie z maluchami, tworząc silne więzi rodzinne. Ze względu na swoje ogromne rozmiary, ważne jest wczesne szkolenie, by zachowywały się bezpiecznie wokół najmłodszych.
Dobry w kontaktach z kotami
Dobry w kontaktach z kotami

Dobry w kontaktach z kotami

Psy św. Bernarda to łagodne i cierpliwe olbrzymy, które często dobrze dogadują się z kotami, jeśli są z nimi odpowiednio zsocjalizowane od szczeniaka. Pod nadzorem mogą zbudować silne więzi, co czyni je świetnymi towarzyszami w domach z różnymi zwierzętami.
Dobrze dogaduje się z psami
Dobrze dogaduje się z psami

Dobrze dogaduje się z psami

Pies św. Bernarda to łagodny i spokojny olbrzym, znany z cierpliwości i przyjaznego charakteru. Dobrze dogaduje się z innymi psami, co czyni go świetnym towarzyszem w domu. Wymaga jednak odpowiedniej opieki i socjalizacji, by rozkwitnąć w rodzinie.
Otwartość wobec obcych
Otwartość wobec obcych

Otwartość wobec obcych

Pies św. Bernarda to łagodny olbrzym, znany z lojalności i czułości wobec rodziny. Wobec obcych są zazwyczaj powściągliwe i ostrożne, wykazując szczególnie opiekuńczy instynkt wobec dzieci. To zachowanie wynika z ich historii jako stróżów w trudnych warunkach, dlatego wczesna socjalizacja pomaga im serdecznie przyjmować nowych ludzi.
Nadaje się do mieszkania lub domu
Nadaje się do mieszkania lub domu

Nadaje się do mieszkania lub domu

Psy św. Bernarda to duże i łagodne psiaki, które najlepiej czują się w przestronnych domach. Są spokojne, ale potrzebują regularnych spacerów i zajęć. Linieją dość mocno, więc warto przygotować się na częstsze sprzątanie. Zazwyczaj lepiej czują się w domach ze względu na rozmiar.
Wrażliwość na pogodę
Wrażliwość na pogodę

Wrażliwość na pogodę

Saint Bernard to duża rasa pochodząca ze Szwajcarii, znana z przyjaznego usposobienia i gęstej, podwójnej sierści, która chroni ją przed zimnem. Dzięki temu dobrze radzi sobie w chłodnym klimacie, ale w upały potrzebuje cienia i wody, aby się ochłodzić i czuć komfortowo.
Poziom wokalizacji
Poziom wokalizacji

Poziom wokalizacji

Psy św. Bernarda są zwykle ciche i łagodne, szczekają tylko od czasu do czasu, żeby ostrzec właścicieli. Mimo swoich gabarytów są spokojne i nie hałasują za bardzo, bardziej czujne niż rozmowne, dzięki czemu są świetnymi towarzyszami, którzy odzywają się tylko wtedy, gdy trzeba.
Dobry dla początkujących opiekunów zwierząt
Dobry dla początkujących opiekunów zwierząt

Dobry dla początkujących opiekunów zwierząt

Pies św. Bernarda to łagodny i przyjazny towarzysz, idealny dla osób gotowych zapewnić mu konsekwentne szkolenie i opiekę. Ta inteligentna rasa wymaga regularnej pielęgnacji i umiarkowanego ruchu. Przy odpowiednim traktowaniu wnosi do domu spokój i czułość.
Rodzaj i długość sierści
Rodzaj i długość sierści

Rodzaj i długość sierści

Psy św. Bernarda mają krótki lub długi włos, oba chroniące je przed zimnem. Ich sierść bywa czerwona, mahoniowa lub pomarańczowa z białymi łatami. Trzeba je regularnie szczotkować, by panować nad linieniem. Często ślinią się dużo, co dodaje im charakteru.
Poziom linienia
Poziom linienia

Poziom linienia

Pies św. Bernarda ma gęstą, podwójną sierść, która linieje umiarkowanie przez cały rok, z nasilonym gubieniem włosa na wiosnę i jesienią. Regularne szczotkowanie kilka razy w tygodniu, a podczas intensywnego linienia codziennie, pomaga opanować sypiącą się sierść.
Częstotliwość pielęgnacji sierści
Częstotliwość pielęgnacji sierści

Częstotliwość pielęgnacji sierści

Psy św. Bernarda wymagają szczotkowania około trzy razy w tygodniu, by utrzymać sierść w dobrej formie i zapobiec kołtunom. Długowłose potrzebują szczotki szpilkowej, a krótkowłose gumowej lub rękawicy. Regularna pielęgnacja pomaga też radzić sobie z sezonowym linieniem.
Poziom ślinienia się
Poziom ślinienia się

Poziom ślinienia się

Psy św. Bernarda słyną z lejków - nie ma takiej wersji tych łagodnych gigantów bez ślinienia się. Choć u każdego psa ilość śliny jest inna, to wszystkie raczej chlapią sporo. W cieplejsze dni ślinienie się jeszcze bardziej wzrasta, bo tak się schładzają, więc po przytulankach przygotuj się na dodatkowe sprzątanie!
Potrzeby ruchowe
Potrzeby ruchowe

Potrzeby ruchowe

Psy św. Bernarda potrzebują umiarkowanego ruchu, np. codziennego 30-minutowego spaceru. Wolą spokojne przechadzki niż intensywną aktywność i dobrze czują się w chłodniejszym klimacie. Ze względu na rozmiary warto unikać wysiłków obciążających stawy.
Potrzeby szkoleniowe
Potrzeby szkoleniowe

Potrzeby szkoleniowe

Psy św. Bernarda potrzebują cierpliwego i konsekwentnego szkolenia opartego na pozytywnym wzmocnieniu, takim jak pochwały i smakołyki. Sesje najlepiej krótkie, około 5-10 minut. Warto zacząć wcześnie naukę chodzenia na smyczy. Dzięki temu stają się wspaniałymi towarzyszami.
Potrzeby pielęgnacyjne
Potrzeby pielęgnacyjne

Potrzeby pielęgnacyjne

Psy św. Bernarda potrzebują regularnej pielęgnacji, by sierść była zdrowa i łatwa do ogarnięcia. Szczotkowanie co kilka dni zapobiega kołtunom i zmniejsza linienie. Kąpiel robi się sporadycznie, a ważne jest też dbanie o oczy, uszy, zęby i pazury, by były zdrowe i wygodne.
Potrzeby stymulacji umysłowej
Potrzeby stymulacji umysłowej

Potrzeby stymulacji umysłowej

Pies św. Bernarda lubi wyzwania umysłowe, więc fajnie sprawdzają się dla niego interaktywne zabawki oraz ruch na świeżym powietrzu, np. aportowanie. Mimo sporych rozmiarów potrzebuje zrównoważonego dnia z ruchem i odpoczynkiem, by dbać o stawy, zwłaszcza z wiekiem.
Problemy zdrowotne
Problemy zdrowotne

Problemy zdrowotne

Psy św. Bernarda są znane z łagodnego usposobienia i dużych rozmiarów. Często mają problemy zdrowotne, takie jak dysplazja stawów biodrowych i skręt żołądka. Odpowiednia opieka, dieta i ruch pomagają im zachować zdrowie oraz długie, szczęśliwe życie.

Wygląd Pies św. Bernarda

Pies św. Bernarda to majestatyczna rasa olbrzymów, znana z potężnej, muskularnej budowy i imponującego rozmiaru, gdzie samce zazwyczaj mierzą od 71 do 76 cm wzrostu i ważą od 63 do 82 kg. Posiada on dwuwarstwową sierść, krótką lub długą, przylegającą płasko do ciała. Jego klasyczne umaszczenie to głównie biel z dużymi czerwonymi lub rudawobrązowymi plamami, często z charakterystyczną ciemną maską wokół oczu. Opadające ciemne oczy, uszy osadzone wysoko na głowie oraz pomarszczone czoło nadają rasie wyrazistą, łagodną twarz, która skradnie serca.

Wyraźne podgardle dodaje mu uroku i słodkiego, ślinotocznego charakteru, natomiast szeroka klatka piersiowa i solidne nogi świadczą o sile i wytrzymałości. Te cechy łącznie czynią psa św. Bernarda nie do pomylenia i bardzo ujmującym, uosabiającym idealne połączenie mocy i łagodnej, przyjaznej natury.

Pies św. Bernarda Dog photo
paw green background

Podobne rasy

  • Budowa ciała i rozmiar

    Psy św. Bernarda mają ogromną, muskularną sylwetkę - samce mierzą około 70-76 cm wzrostu i ważą 63-82 kg, samice są trochę mniejsze, co daje im potężny i solidny wygląd.

  • Uszy, oczy, nos

    Pies św. Bernarda ma dużą, masywną głowę, szeroko osadzone ciemnobrązowe oczy, miękkie uszy i szeroki czarny nos, co daje mu łagodny i przyjazny wygląd.

  • Długość, tekstura i typ sierści

    Psy św. Bernarda mają gęstą, podwójną sierść o średniej do długiej długości, z miękkim podszerstkiem i szorstszą okrywą wierzchnią, która chroni je przed surową pogodą.

  • Warianty kolorystyczne i znaczenia

    Psy św. Bernarda mają dużą, masywną sylwetkę z gęstą sierścią w kolorze rudej lub pręgowanej z dużymi białymi plamami i ciemną maską na twarzy.

  • Warianty wielkości

    Pies św. Bernarda to duża, potężna rasa znana ze swojego imponującego rozmiaru i masywnej budowy. Nie istnieją oficjalnie uznane mniejsze czy miniaturowe odmiany tej rasy.

  • Typ ogona

    Pies św. Bernarda ma długi, ciężki ogon noszony na poziomie lub lekko wygięty, który nie jest obcinany i pomaga wyrażać emocje poprzez ruch.
paw green background

Similar Breeds​

Popularność Pies św. Bernarda

Rasa Pies św. Bernarda ma bogatą historię związaną z Alpami Szwajcarskimi, gdzie została wyhodowana przez mnichów w hospicjum Wielkiego Przełęczy św. Bernarda około XVII wieku. Psy te były hodowane ze względu na siłę, wytrzymałość oraz doskonały węch, aby pomagać w akcjach ratunkowych dla podróżnych uwięzionych w surowych warunkach górskich. Rozwój rasy obejmował krzyżowanie rodzimych szwajcarskich psów górskich z większymi rasami, aby zwiększyć wielkość i wytrzymałość.

Początkowo znany jako Mastif Alpejski, Pies św. Bernarda zyskał legendarną sławę dzięki swojej bohaterskiej roli w górskich akcjach ratunkowych. Pies ten został po raz pierwszy udokumentowany w połowie XIX wieku, zdobywając uznanie dzięki ilustrowanym relacjom oraz wczesnym wystawom psów. W 1884 roku Pies św. Bernarda został oficjalnie zarejestrowany przez British Kennel Club (The Kennel Club), co stanowiło ważny krok w standaryzacji rasy.

Po uznaniu w Europie rasa zyskała międzynarodową sławę poprzez akceptację przez główne kluby kynologiczne. Fédération Cynologique Internationale (FCI) uwzględnia Psa św. Bernarda w swoich standardach rasowych, podkreślając jego europejskie korzenie oraz promując programy hodowlane zachowujące kluczowe cechy. W Ameryce Północnej rasa została uznana przez American Kennel Club (AKC) w 1885 roku, co przyczyniło się do jej popularności i udziału w wystawach psów.

Dodatkowo, United Kennel Club (UKC) oraz Canadian Kennel Club (CKC) również uznają Psa św. Bernarda, wspierając jego obecność w różnych krajowych kontekstach. W Azji takie kluby jak Japan Kennel Club (JKC) oraz China Kennel Union (CKU) również akceptują tę rasę, pokazując jej globalną popularność wykraczającą poza miejsce pochodzenia.

Kluby rasowe, takie jak Saint Bernard Club of America oraz British Saint Bernard Club, aktywnie dbają o dziedzictwo i zdrowie rasy. Zapewniają zasoby dla hodowców i entuzjastów, kładąc nacisk na edukację, badania zdrowotne oraz ochronę standardów rasy.

Od istotnego towarzysza ratunków górskich po łagodnego psa rodzinnego, Pies św. Bernarda pozostaje ikoną siły, lojalności i służby. Jego ewolucja oraz szerokie uznanie przez główne kluby kynologiczne podkreślają jego popularność i wyjątkowy status na całym świecie.

Dog On Bookshelf

Popularność Pies św. Bernarda

Psy św. Bernarda są najbardziej popularne w Szwajcarii jako symbol narodowy, znane w USA i Wielkiej Brytanii, ale rzadkie w cieplejszych lub miejskich rejonach na świecie.
  • The flag of Szwajcaria.

    Szwajcaria

    Umiarkowanie powszechne
  • The flag of Stany Zjednoczone.

    Stany Zjednoczone

    Okazjonalnie Spotykany
  • The flag of Wielka Brytania.

    Wielka Brytania

    Czasami spotykane

Kto byłby dobrym towarzyszem dla tego zwierzaka?

Łagodny olbrzym dla cierpliwych serc ceniących spokój i szerokie przestrzenie

  • Rodziny lub osoby szukające łagodnego i czułego towarzysza do domu
  • Domy z wystarczającą przestrzenią i bezpiecznym, ogrodzonym podwórkiem, gdzie pies może się swobodnie poruszać
  • Osoby tolerujące ślinienie się i linienie, ponieważ psy św. Bernarda nie są pedantyczne jeśli chodzi o czystość
  • Aktywne gospodarstwa domowe, gdzie zwykle ktoś jest w domu, ponieważ psy św. Bernarda nie lubią zostawać same
  • Właściciele ceniący sobie ochronnego, inteligentnego i czujnego psa, odpowiedniego na stróża
  • Osoby mieszkające w chłodniejszym klimacie lub mogące zapewnić schronienie przed upałem ze względu na ich gęstą sierść
  • Rodziny z dziećmi, pod warunkiem nadzoru ze względu na dużą wielkość psa
Dog On Beach Chair

Urocze Pies św. Bernarda Szczenięta, które wszyscy uwielbiają

Szczeniaki św. Bernarda mają duże uszy i łagodne, opadające oczy, które od razu budzą sympatię. RoSną powoli, potrzebując kilku lat do pełnego rozwoju, a ich gęsta sierść chroni je przed chłodem. Są spokojne i bardzo przywiązane do rodziny, co czyni je uroczymi towarzyszami od małego.
Pies św. Bernarda Dog photo

Szczeniaki św. Bernarda potrzebują wczesnej i delikatnej socjalizacji, aby stać się pewnymi siebie i przyjaznymi towarzyszami. Kontakt z różnymi ludźmi, dźwiękami i miejscami od pierwszych tygodni życia jest kluczowy, a pozytywne wzmacnianie pomaga budować ich zaufanie.

Te duże szczeniaki szybko rosną, dlatego dieta powinna być specjalnie dobrana — zrównoważona pod względem białka (nie przekraczając 25%) i bogata w DHA, który wspiera rozwój mózgu i oczu. Współpraca z weterynarzem pomoże uniknąć problemów związanych z nadmiernym wzrostem i zbyt dużym obciążeniem kości.

Pod względem zachowania szczeniaki św. Bernarda są zwykle spokojne i chętne do nauki, ale ich siła wymaga konsekwentnego szkolenia od młodości. Regularne wizyty u weterynarza są niezbędne do monitorowania zdrowia i układu kostnego, zwłaszcza w pierwszych miesiącach. W ten sposób rozwijają się na spokojne i przyjazne ogromne psy.

Dog Reading Book

Czy wiesz, że?

Szczeniaki św. Bernarda dojrzewają bardzo wolno i potrzebują nawet 2 lat, by wypełnić swoje ogromne ciała, co jest dłuższym okresem niż u większości ras.

Kupić psa czy zaadoptować szczeniaka?

Kupić psa czy zaadoptować szczeniaka?

Decyzja o przyjęciu lub zakupie szczeniaka Psa św. Bernarda wiąże się z rozważeniem dostępu do znanej historii zdrowia i niezawodności rasy w porównaniu z możliwością zapewnienia domu potrzebującemu psu. Zakup od renomowanego hodowcy zwykle daje większą pewność co do pochodzenia i zdrowia genetycznego, podczas gdy adopcja daje szansę na uratowanie psa, choć często z mniej przewidywalną historią.

Adopcja kontra hodowca: zalety i wady

KryteriaZakup od hodowcyAdopcja ze schroniska/organizacji ratunkowej
KosztWyższy koszt początkowy odzwierciedlający status rasy czystej oraz wydatki na hodowlę.Zazwyczaj niższe opłaty, często obejmujące szczepienia oraz sterylizację/kastrację.
Historia zdrowotnaZwykle zapewniane są kompleksowe badania zdrowotne i wyniki testów genetycznych.Nieznana lub ograniczona historia zdrowia; podstawowe kontrole, ale mogą brakować szczegółów genetycznych.
Dostępny wiekPrzeważnie dostępne młode szczenięta, co pozwala na wczesne nawiązanie więzi i trening.Często dostępne psy dorosłe, czasem szczenięta, w różnym wieku.
Wiedza o temperamencieHodowcy mogą udzielić informacji o temperamencie na podstawie linii rodowodowej.Temperament oceniany przez obserwację, ale pełna historia zachowań może być niejasna.
Wsparcie działańWspiera etyczne programy hodowlane, jeśli pies pochodzi z odpowiedzialnego źródła.Pomaga zmniejszyć populacje w schroniskach i ratuje potrzebujące psy.
Aspekty etyczneWażne jest sprawdzenie etyki hodowcy, by nie wspierać tzw. „młynów dla szczeniąt”.Promuje dobrostan zwierząt poprzez zapewnienie domów bezdomnym psom.

Mądry wybór: analiza kosztów adopcji i zakupu od hodowcy

Mądry wybór: analiza kosztów adopcji i zakupu od hodowcy

Wybór między adopcją a zakupem szczeniaka Psa św. Bernarda od hodowcy zależy od kosztów początkowych oraz korzyści, takich jak zapewnienie rodowodu, gwarancje zdrowotne i początkowa opieka.

Zakup od hodowcy

Kupując Psa św. Bernarda od renomowanego hodowcy, zazwyczaj otrzymujesz szczepienia, odrobaczenie, mikroczipowanie, a czasem zabieg sterylizacji/kastracji, a także dokumenty potwierdzające czystość rasy i wyniki badań zdrowotnych. Hodowcy często udzielają wskazówek dotyczących specyficznej opieki nad rasą na początku.

Dodatkowe koszty to wizyty kontrolne u weterynarza, dawki przypominające szczepień, leki profilaktyczne oraz niezbędne akcesoria, takie jak transporter, obroża, karma, sprzęt do pielęgnacji i zabawki, które zapewnią komfort i radość twojemu ogromnemu przyjacielowi.

Adopcja ze schroniska lub organizacji ratunkowej

Opłaty adopcyjne zwykle obejmują podstawową opiekę weterynaryjną, taką jak szczepienia, zabieg sterylizacji/kastracji oraz mikroczipowanie, co czyni tę opcję bardziej ekonomiczną i daje zasłużonemu psu szansę na kochający dom. Choć dokumenty rodowodowe mogą nie być dostępne, organizacje ratunkowe skupiające się na tej rasie pomogą znaleźć prawdziwego Psa św. Bernarda.

Kolejne wizyty u weterynarza mogą obejmować badania kontrolne lub leczenie zaległych schorzeń. Podobnie jak przy zakupie, adopcja wymaga inwestycji w podstawowe wyposażenie, takie jak legowisko, obroże i karmę, aby nowy przyjaciel dobrze się zaaklimatyzował.

Zrozumienie historii zdrowotnej

Zrozumienie historii zdrowotnej

Porównując dostępność informacji o stanie zdrowia, zakup szczeniaka Psa św. Bernarda od renomowanego hodowcy zazwyczaj zapewnia bardziej kompleksowe i wiarygodne dane niż adopcja ze schroniska lub fundacji.

Kupując od odpowiedzialnego hodowcy, często otrzymuje się gwarancje zdrowotne, w tym dokumentację szczepień, wizyt u weterynarza oraz badań genetycznych mających na celu ograniczenie chorób dziedzicznych. Hodowcy ci ściśle nadzorują swoje psy, aby minimalizować problemy zdrowotne u szczeniąt, oferując tym samym jaśniejszy obraz medycznej przyszłości szczeniaka.

W przeciwieństwie do tego, adoptowane Psy św. Bernarda mogą mieć ograniczoną lub niepełną historię zdrowia, zwłaszcza jeśli pochodzą z nieznanych lub skomplikowanych środowisk. Schroniska i fundacje zapewniają podstawową opiekę medyczną i szczepienia, ale często nie mają dostępu do szczegółowych informacji genetycznych ani długoterminowej historii zdrowotnej. Oznacza to, że adopcyjne osoby powinny być przygotowane na mniejszą przewidywalność i możliwość wystąpienia istniejących bądź niezdiagnozowanych schorzeń.

Ostatecznie zakup od renomowanego hodowcy zwykle oferuje pełniejszy i bardziej przejrzysty profil zdrowotny, podczas gdy adopcja wymaga elastyczności i gotowości do radzenia sobie z niepewnością dotyczącą przeszłości medycznej psa.

Lista kontrolna przy zakupie lub adopcji tej rasy

Lista kontrolna przy zakupie lub adopcji tej rasy

Przywiezienie do domu szczeniaka Psa św. Bernarda, czy to przez adopcję, czy zakup, to duże i radosne zobowiązanie. Dobre przygotowanie pomaga zapewnić szczęśliwy początek zarówno dla Ciebie, jak i dla Twojego nowego łagodnego giganta.

  • Umów wizytę u weterynarza na badanie zdrowia i szczepienia
  • Potwierdź rejestrację mikroczipa i zaktualizuj dane kontaktowe
  • Zakup niezbędne rzeczy, takie jak jedzenie, legowisko, zabawki i przybory do pielęgnacji
  • Zaplanuj i zapisz się na odpowiedni kurs szkolenia lub socjalizacji szczeniaka
  • Przygotuj bezpieczne i komfortowe środowisko domowe dla swojego szczeniaka
  • Zapoznaj się z gwarancjami zdrowotnymi i polityką zwrotów hodowcy lub schroniska
  • Ustal budżet na natychmiastowe i bieżące koszty, takie jak wizyty u weterynarza i ubezpieczenie

Poradnik opieki nad Pies św. Bernarda: pielęgnacja, żywienie, szkolenie

Pielęgnacja św. Bernarda wymaga codziennego szczotkowania ich gęstej sierści, aby uniknąć kołtunów i poradzić sobie z intensywnym linieniem. Ze względu na ich dużą masę i skłonność do przegrzewania, aktywność powinna być umiarkowana, najlepiej krótkie spacery i spokojna zabawa, zwłaszcza w cieplejsze dni.

Żywienie musi być dostosowane do ich rozmiaru i potrzeb wzrostu, korzystając z wysokiej jakości karmy oraz ewentualnych suplementów. Wczesny, konsekwentny trening pomaga kontrolować dużą posturę, a regularne wizyty u weterynarza są konieczne ze względu na typowe problemy zdrowotne dużych ras. Troska o te aspekty czyni św. Bernarda wspaniałym towarzyszem.

Opieka i pielęgnacja

Opieka i pielęgnacja

Pielęgnacja psa św. Bernarda wymaga regularnej troski, by zachować zdrowie i komfort tego dużego, łagodnego olbrzyma. Jego podwójna sierść wymaga odpowiedniej uwagi, by uniknąć problemów ze skórą i kontrolować linienie.

Szczotkowanie

Szczotkuj psa 2-3 razy w tygodniu, a codziennie podczas linienia. Użyj szczotki typu slicker i grzebienia do podszerstka. Szczotkuj zgodnie z kierunkiem wzrostu włosa, delikatnie, by nie podrażnić skóry.

Kąpiel

Kąp psa co 2-3 miesiące lub gdy jest brudny. Użyj szamponu przeznaczonego dla dużych psów z podszerstkiem. Przed kąpielą wyczesz sierść, a po niej dokładnie spłucz szampon.

Obcinanie pazurów

Obcinaj pazury co 3-6 tygodni lub gdy słyszysz klikanie na podłodze. Użyj obcinaczek lub szlifierki dla psów i unikaj cięcia łożyska pazura, aby nie zranić psa.

Czyszczenie uszu

Czyść uszy raz w tygodniu specjalnymi preparatami zatwierdzonymi przez weterynarza. Użyj wacików do delikatnego oczyszczenia zewnętrznej części ucha. Nie wkładaj nic głęboko do przewodu słuchowego.

Pielęgnacja zębów

Myj zęby 2-3 razy w tygodniu odpowiednią szczoteczką i pastą dla psów. Gryzaki dentystyczne pomagają, ale regularne szczotkowanie i kontrola u weterynarza są najskuteczniejsze.

Szkolenie i socjalizacja

Szkolenie i socjalizacja

Trening i socjalizacja są kluczowe, by Pies św. Bernarda stał się posłuszny i zbalansowany. Ze względu na jego duże rozmiary i spokojny charakter, wczesne i konsekwentne podejście jest niezwykle ważne.

Podstawowy trening posłuszeństwa

Rozpocznij naukę prostych komend jak „siad” czy „zostań” już od 8 tygodnia życia. Stosuj pozytywne wzmocnienia i utrzymuj sesje krótkie, by utrzymać zainteresowanie psa.

Nauka czystości

Konsekwencja i rutyna to podstawa. Wyprowadzaj psa regularnie, a po załatwieniu się na zewnątrz chwal natychmiast.

Radzenie sobie z trudnymi zachowaniami

Duże psy mają swoje wyzwania. Zadbać trzeba o brak gryzienia mebli, nie skakanie na ludzi oraz naukę chodzenia na smyczy.

Wczesna socjalizacja

Od 8 do 16 tygodnia warto pokazywać psu świat - inne zwierzęta, ludzi i rożliny. Zajęcia grupowe pomagają w bezpiecznych kontaktach.

Potrzeby ruchowe i aktywność

Potrzeby ruchowe i aktywność

Psy św. Bernarda to duże, łagodne psy o umiarkowanym poziomie energii. Regularna aktywność pomaga im zachować zdrowie oraz dobre samopoczucie, z uwzględnieniem ich rozmiaru i kondycji stawów.

Wymagania ruchowe według wieku

Aktywność należy dostosować do wieku i kondycji, aby uniknąć urazów.

  • Szczenięta: Krótkie, kontrolowane zabawy, unikaj nadmiernego wysiłku i skoków.
  • Dorosłe psy: 30-60 minut spacerów i zabaw dziennie, można podzielić na sesje.
  • Seniorzy: Krótsze, łagodne spacery i ćwiczenia, około 20-30 minut dziennie, zgodnie z tolerancją.

Zalecane aktywności

Aktywności powinny być delikatne dla stawów i dostosowane do poziomu energii.

  • Spacery: W umiarkowanym tempie, co najmniej 30 minut dziennie.
  • Zabawy: Aportowanie bez skakania, przeciąganie liny, krótkie sesje na zewnątrz.
  • Ćwiczenia w wodzie: Doskonałe dla stawów i ochładzające w ciepłe dni.
  • Sporty psie: Posłuszeństwo, zaprzęgi - unikaj intensywnego wysiłku.
  • Unikaj: Skoków i ostrych skrętów, szczególnie u młodych i starszych psów.

Stymulacja umysłowa

Ćwiczenia umysłowe wspierają dobrostan i równowagę psychiczną psa.

  • Trening: Regularne sesje posłuszeństwa i sztuczek.
  • Zabawki interaktywne: Puzzle i łamigłówki na umysł.
  • Praca węchowa: Zajęcia wykorzystujące węch naturalny psa.

Objawy niskiej aktywności

  • Niespokojność i trudności z uspokojeniem.
  • Zachowania destrukcyjne, np. gryzienie, kopanie.
  • Nadmierne szczekanie lub nadpobudliwość.
  • Przyrost masy ciała lub apatia.

Umiarkowana codzienna aktywność fizyczna i umysłowa pomaga psu św. Bernarda pozostać zdrowym i szczęśliwym przez całe życie.

Opieka sezonowa

Opieka sezonowa

Pies św. Bernarda to duże, łagodne psy o gęstej sierści, które wymagają odpowiedniej pielęgnacji dostosowanej do pory roku, aby czuły się komfortowo i były zdrowe przez cały rok.

Wiosna

Wiosną psy św. Bernarda linieją, zrzucając ciężki zimowy podszerstek. Regularne szczotkowanie pomaga kontrolować linienie i zapobiega kołtunom. Łagodne warunki pogodowe są dla nich korzystne, ale warto uważać na nagłe ciepłe dni i obserwować oznaki sezonowych alergii, takie jak swędzenie.

Lato

Letnie upały mogą być trudne dla psów z tak gęstą sierścią. Ograniczaj intensywne aktywności w najgorętszych godzinach dnia. Zapewnij dużo świeżej wody oraz dostęp do cienia lub chłodniejszych pomieszczeń. Pielęgnacja sierści jest ważna, by usuwać luźne włosy i umożliwić skórze oddychanie. Zwracaj uwagę na odsłonięte miejsca, aby zapobiec poparzeniom słonecznym.

Jesień

W miarę spadku temperatur podszerstek znów się zagęszcza na zimę. Zwiększ częstotliwość pielęgnacji, by utrzymać sierść w dobrej kondycji, i sprawdzaj, czy nie ma zanieczyszczeń w futrze. Chłodniejsza pogoda im odpowiada, ale wilgoć może podrażniać skórę. Dbaj o odpowiednią ilość płynów, nawet jeśli zmienia się apetyt.

Zima

Ich gęsta sierść dobrze izoluje, ale w ekstremalnych mrozach trzeba zachować ostrożność. Chroń łapy przed lodem, solą i śniegiem, spłukując je lub używając ochraniaczy. Zapewnij ciepłe, zaciszne miejsce do odpoczynku w domu. Utrzymuj regularne nawadnianie i wybieraj krótsze, ale częstsze spacery w bardzo zimne dni.

Żywienie i karmienie

Żywienie i karmienie

Pielęgnacja psa rasy św. Bernarda wymaga uwagi i wiedzy, aby zapewnić mu zdrowie i komfort na każdym etapie życia. Te olbrzymie, łagodne psy potrzebują odpowiedniej diety, troskliwej opieki i regularnej aktywności.

Żywienie

Szczenięta potrzebują karm bogatych w białko i składniki mineralne, wspierających rozwój kości. Dorosłe psy warto karmić dietą z umiarkowaną ilością tłuszczów, by unikać nadwagi. Starszym osobnikom pomaga zwiększona ilość błonnika oraz suplementy wspierające stawy.

Aktywność fizyczna

Regularne spacery i umiarkowane ćwiczenia pomagają w utrzymaniu dobrej kondycji, jednak trzeba unikać przeciążania stawów. Szczenięta najlepiej bawić się krócej, ale częściej.

Pielęgnacja sierści

Sierść św. Bernarda jest gęsta i wymaga systematycznego szczotkowania, by zapobiegać kołtunom i usuwać martwy włos. W okresie linienia warto zwiększyć uwagę do pielęgnacji.

Opieka zdrowotna

Regularne wizyty u weterynarza, szczepienia i kontrola stawów to podstawa. Warto monitorować wagę i objawy dyskomfortu, by szybko reagować.

Warunki życia

Warunki życia

Psy św. Bernarda to łagodne olbrzymy znane ze swojego przyjaznego charakteru i imponujących rozmiarów. Zapewnienie im odpowiednich warunków życia wpływa na ich komfort i dobre samopoczucie.

Warunki życia w domu

Psy te wolą być blisko rodziny i potrzebują przestrzeni dostosowanej do ich rozmiarów.

  • Przestrzeń: Większe domy są najlepsze, ale adaptują się także do mniejszych przy regularnym ruchu.
  • Legowisko: Duże i miękkie, z dala od zimnej podłogi, by chronić stawy.
  • Pielęgnacja: Regularne sprzątanie ze względu na linienie i ślinienie; podłogi łatwe do czyszczenia pomagają.
  • Kontakt z rodziną: Integracja z bliskimi jest ważna, by unikać izolacji.

Dostęp do przestrzeni zewnętrznej

Psy lubią przebywać na świeżym powietrzu, ale potrzebują towarzystwa i nie powinny mieszkać na dworze.

  • Bezpieczny ogród: Zamknięte miejsce do bezpiecznej zabawy.
  • Nadzór: Kontroluj czas na zewnątrz, by chronić psa przed upałem i zagrożeniami.
  • Ochrona przed upałem: Mimo gęstej sierści psy te są wrażliwe na ciepło, zapewnij im cień i wodę.

Przestrzeń do ruchu

Ważne jest, aby pies miał swobodę ruchu zarówno w domu, jak i na zewnątrz dla zdrowia stawów.

  • W domu: Jasne, otwarte miejsca ułatwiają poruszanie się.
  • Na zewnątrz: Bezpieczny ogród o średniej lub dużej powierzchni do zabawy i rozciągania.

Wzbogacanie środowiska

Stymulacja umysłowa i fizyczna pomaga utrzymać ich łagodny charakter.

  • Zabawki: Trwałe gryzaki i zabawki utrzymują zainteresowanie psa.
  • Trening: Wczesna socjalizacja i posłuszeństwo pomagają radzić sobie z dużymi rozmiarami.
  • Zabawa: Krótkie, łagodne sesje dostosowane do energii psa.

Środki bezpieczeństwa

Zapewnienie bezpieczeństwa zmniejsza ryzyko związane z ich naturą i rozmiarami.

  • Usuwanie zagrożeń: Trzymaj niebezpieczne przedmioty i chemikalia poza zasięgiem psa.
  • Podłogi: Używaj mat antypoślizgowych, aby zapobiegać urazom.
  • Nadzór: Psy dobrze dogadują się z dziećmi, ale nadzór zapobiega przypadkowym urazom.
Podróżowanie

Podróżowanie

Podróżowanie z psem św. Bernarda wymaga odpowiedniego przygotowania i uwagi, aby zapewnić komfort i bezpieczeństwo obu stronom. To rasa o dużych rozmiarach i spokojnym usposobieniu, więc dobrze zaplanowana podróż to podstawa.

Przygotowania przed podróżą

Przed wyjazdem zadbaj o zdrowie psa: wizyta u weterynarza, aktualne szczepienia i świadectwo zdrowia. Upewnij się, że pies ma identyfikator i chip z aktualnymi danymi. Przyzwyczaj go do klatki, zwłaszcza przed lotem, i zacznij stopniowe ćwiczenia dla zdrowia stawów.

Podróż samochodem

Używaj solidnej klatki lub szelek dla dużych psów. Zapewnij przestrzeń i utrzymuj chłód w aucie, bo św. Bernardy łatwo się przegrzewają. Planuj postoje co 1-2 godziny na rozprostowanie, potrzebę i napoje. Nigdy nie zostawiaj psa samego w aucie.

Podróż samolotem

Linie lotnicze wymagają dużej, zatwierdzonej klatki w luku bagażowym. Sprawdź zasady przewoźnika dotyczące dużych ras i przygotuj miękkie posłanie oraz znane przedmioty uspokajające psa. Wybieraj loty bezpośrednie, zabierz wszystkie dokumenty.

Noclegi i miejsca docelowe

Wybieraj miejsca przyjazne dużym psom i sprawdź lokalne przepisy dotyczące zwierząt. Dobrze, gdy mają dostęp do parków lub przestrzeni do ruchu i ćwiczeń.

Co zabrać

Zabierz jedzenie, wodę, leki, apteczkę, koce, zabawki i środki czystości (ręczniki, worki na odchody). Miej pod ręką dokumenty weterynaryjne i numery kontaktowe na wszelki wypadek.

Dog Under Lamp

Rodzaje Pies św. Bernarda

Psy św. Bernarda często cierpią na dysplazję stawów biodrowych, choroby serca i wzdęcia (GDV). Wymagają regularnej pielęgnacji uszu, aby unikać infekcji. Otyłość pogarsza dolegliwości, więc ważne są odpowiednia dieta i ruch. Regularne kontrole u weterynarza to klucz do ich zdrowia.

  • Zdrowie
  • Opieka profilaktyczna

Psy św. Bernarda to duże, łagodne psy, które ze względu na swoją wielkość i genetykę mogą mieć pewne problemy zdrowotne. Znajomość tych zagrożeń pomaga właścicielom lepiej o nie dbać poprzez regularne wizyty u weterynarza i odpowiednią opiekę.

Dysplazja stawu biodrowego

Choroba genetyczna, w której staw biodrowy rozwija się nieprawidłowo, powodując ból i problemy z poruszaniem.

  • Objawy: utykanie, ból, ograniczona ruchomość.
  • Poczatek: młode psy, pogarsza się z wiekiem.
  • Przyczyny: genetyka, nadwaga, szybki wzrost.
  • Leczenie: kontrola wagi, odpowiedni ruch, leki, czasem zabieg.

Wzdęcie z skrętem żołądka (GDV)

Stan zagrażający życiu, gdy żołądek wypełnia się gazem i skręca, blokując przepływ krwi.

  • Objawy: niepokój, spuchnięty brzuch, dyszenie.
  • Czynniki ryzyka: szybkie jedzenie, ruch po posiłku, genetyka.
  • Leczenie: natychmiastowa pomoc weterynaryjna, często operacja.

Kardiomiopatia rozstrzeniowa (DCM)

Choroba serca osłabiająca mięsień sercowy, ograniczająca jego funkcję.

  • Objawy: osłabienie, kaszel, problemy z oddychaniem.
  • Leczenie: leki kardiologiczne poprawiające jakość życia.

Padaczka

Choroba powodująca napady drgawkowe.

  • Objawy: drgawki, utrata przytomności.
  • Leczenie: leki przeciwdrgawkowe, które często pomagają kontrolować chorobę.

Regularne kontrole u weterynarza oraz odpowiednia opieka są kluczowe, aby psy św. Bernarda mogły cieszyć się zdrowiem i dobrym samopoczuciem przez wiele lat.

Opieka profilaktyczna jest niezwykle ważna dla psów rasy Bernardyn. Ze względu na ich dużą wielkość i specyficzne potrzeby zdrowotne, regularne wizyty u weterynarza, szczepienia, kontrola pasożytów i pielęgnacja zębów pomagają im żyć dłużej i zdrowiej.

Regularne Kontrole Weterynaryjne

Roczne badania pozwalają na wczesne wykrycie problemów zdrowotnych. Psy starsze niż 7 lat powinny odwiedzać weterynarza częściej - nawet dwa razy do roku.

Szczepienia

Utrzymywanie aktualnych szczepień chroni przed groźnymi chorobami, takimi jak wścieklizna czy nosówka. Weterynarz dobierze najlepszy harmonogram dla Twojego psa.

Profilaktyka Pasożytów

Comiesięczne podawanie leków przeciw nicieniom serca oraz stosowanie preparatów na pchły i kleszcze to podstawa zdrowia. Regularne odrobaczanie zapobiega pasożytom jelitowym.

Pielęgnacja Zębów

Bernardyny są podatne na choroby jamy ustnej. Warto codziennie szczotkować im zęby pastą dla psów, stosować przysmaki dentystyczne i korzystać z profesjonalnego czyszczenia podczas wizyt u weterynarza.

Wczesne Reagowanie na Problemy

Zwracaj uwagę na zmiany w zachowaniu, apetycie czy pojawiające się objawy fizyczne, takie jak guzki czy obrzęki. Wczesna konsultacja z weterynarzem może uratować zdrowie i życie psa.

Palou logo

Dołącz i ratuj życie!

Palou is a free platform for pet owners and veterinarians to easily find life-saving blood donations for dogs and cats.

Podobnie jak ludzie, psy i koty mogą potrzebować ratujących życie dawców krwi.

We aim to connect as many blood donors and recipients as possible — the more people who enroll, the faster suitable donors can be found and pets can be saved.

Dołącz teraz

Długość życia i opieka u schyłku życia Pies św. Bernarda

Psy rasy Saint Bernard żyją zwykle 8-10 lat, co jest typowe dla dużych ras. Ze względu na rozmiar mogą mieć problemy zdrowotne, ale odpowiednia opieka weterynaryjna pomaga im cieszyć się życiem. W końcowym etapie ważny jest komfort i wsparcie, by zapewnić im spokojne odejście.

Oznaki starzenia

Starsze psy św. Bernarda często siwieją wokół pyska i oczu oraz mają mniej energii. Poruszają się wolniej i mogą mieć problemy ze stawami, co jest typowe dla tej rasy z wiekiem.

Zmętnienie oczu może wskazywać na zaćmę lub inne kłopoty ze wzrokiem, przez co zderzają się z przedmiotami. Utrata słuchu jest również częsta, przez co mniej reagują na dźwięki. Waga może się zmieniać - niektóre psy tyją z powodu mniejszej aktywności, inne chudną przez problemy z zębami.

Zachowanie starszych Bernardynów obejmuje więcej snu i mniejsze zainteresowanie zabawą czy towarzystwem. Mogą być drażliwe lub wycofane, szczególnie jeśli dokuczają im bóle stawów. Regularne wizyty u weterynarza pomagają zapewnić im wygodę i odpowiednią opiekę.

Potrzeby w zakresie ćwiczeń i aktywności

Starsze psy św. Bernarda potrzebują umiarkowanego, niskoudarowego wysiłku dostosowanego do ich wieku i kondycji, aby pozostać aktywnymi, nie obciążając stawów. Krótkie, łagodne spacery trwające 20 do 30 minut dziennie zwykle wystarczają i pomagają utrzymać elastyczność bez nadmiernego zmęczenia.

Jako rasa olbrzymia, ze skłonnością do zapalenia stawów, warto unikać intensywnych lub wysokoudarowych aktywności. Pływanie to świetna niskoudarowa opcja, która pozwala im pozostać aktywnymi, jednocześnie chroniąc kończyny. Zabawa powinna być krótka i dostosowana do energii oraz komfortu psa.

Ważne jest uwzględnienie warunków pogodowych, ponieważ starsze psy św. Bernarda mogą się przegrzewać ze względu na gęstą sierść, dlatego najlepiej ćwiczyć w chłodniejszych godzinach. Właściciele powinni obserwować oznaki zmęczenia lub sztywności i odpowiednio dostosowywać aktywność, aby utrzymać starsze psy w zdrowiu i bezpieczeństwie.

Opieka sezonowa

Starsze psy św. Bernarda wymagają specjalnej opieki, szczególnie w chłodne i wilgotne dni, aby czuć się komfortowo. Ich gęsta sierść i duży rozmiar sprawiają, że potrzebują suchego i ciepłego schronienia, by uniknąć problemów zdrowotnych.

Zimą dobrze jest wyściełać legowisko naturalnymi materiałami, jak chipsy cedrowe, które pomagają zachować suchość i odstraszają pchły. Wilgoć może nasilać dolegliwości stawów i powodować problemy skórne, często spotykane u starszych psów tej rasy.

Na zewnątrz warto zapewnić dobrą wentylację i stabilne, suche podłoże, średnioziarnisty żwir na piasku dobrze sprawdza się w tym celu. To zmniejsza ryzyko poślizgów i pomaga chronić stawy. Podczas spacerów trzeba uważać, by nie forsować psa zbyt mocno.

Dietę i nawadnianie także trzeba dostosować do zmieniających się potrzeb starszego psa, zapewniając mu spokojne i bezpieczne warunki życia.

Żywienie i karmienie

Seniorzy wśród Psów św. Bernarda potrzebują diety dostosowanej do ich wieku i wielkości. Karma o niższej kaloryczności pomaga zapobiegać nadwadze, która może nasilać problemy ze stawami. Wolniejszy metabolizm wymaga mniejszych porcji oraz więcej błonnika, który wspiera trawienie i zapewnia sytość.

Kwasy omega-3 łagodzą stany zapalne i wspomagają stawy, a antyoksydanty oraz suplementy, takie jak glukozamina i chondroityna, korzystnie wpływają na zdrowie stawów, które często bywają problematyczne u tej rasy. Mniejsze, częstsze posiłki pomagają zmniejszyć ryzyko wzdęć, częstych u dużych psów.

Ważne jest także odpowiednie nawodnienie i konsultacja z weterynarzem, by zapewnić pełnowartościowe żywienie i utrzymać psa w dobrej kondycji przez długie lata.

Warunki życia

Starsze psy św. Bernarda najlepiej czują się w domu, gdzie mogą być kochanymi członkami rodziny z zapewnionym komfortem i opieką. Wygodne, miękkie miejsca do odpoczynku są ważne, ponieważ ich stawy potrzebują troski, a takie miejsca pomagają im się zrelaksować i poczuć bezpiecznie.

Z uwagi na duże rozmiary potrzebują przestrzeni do poruszania się, ale są już mniej aktywne. Spokojne, przestronne pomieszczenie bez schodów i przeszkód jest najlepsze, by zapobiegać urazom i ułatwić im poruszanie się.

Chętnie wychodzą na zewnątrz, ale głównie powinny przebywać w domu, by unikać niekorzystnej pogody i zagrożeń. Krótkie, nadzorowane spacery pomagają im zadbać o dobre samopoczucie, bez nadmiernego wysiłku.

Podróżowanie

Podróżowanie ze starszym psem św. Bernarda wymaga uwagi na jego komfort i zdrowie ze względu na wielkość i wiek. Te łagodne olbrzymy mają swoje rutyny i mogą być wrażliwe na zmiany, więc planowanie jest ważne, by zminimalizować stres.

Podczas jazdy samochodem warto robić przerwy, by pies mógł się rozciągnąć i załatwić potrzeby, co jest ważne ze względu na bóle stawów. Miękkie miejsce do odpoczynku pomaga zmniejszyć nacisk na stawy. Trzymanie się harmonogramu karmienia i leków oraz zabranie znajomych przedmiotów, jak kocyk, pomaga uspokoić psa.

Przy podróży samolotem lepsze są loty bezpośrednie, by uniknąć męczących przesiadek. Planuj loty w umiarkowanych warunkach pogodowych, bo psy św. Bernarda są wrażliwe na upał i zimno. Warto użyć absorpcyjnych podkładek w klatce i zabrać przedmiot o znajomym zapachu, co działa uspokajająco. Cierpliwość i dobre przygotowanie zapewnią wygodną podróż.

Zdolności robocze i role Pies św. Bernarda

Dog Superman

Św. Bernardy były hodowane przez mnichów w Alpach jako psy ratownicze. Świetnie odnajdywały zagubionych podróżników w górach, wykorzystując swój doskonały węch i siłę w trudnych warunkach zimowych. Znane były też z noszenia beczek z brandy, które miały ogrzewać poszkodowanych.

Dziś rzadziej pełnią rolę ratowników, ale doskonale sprawdzają się jako psy terapeutyczne dzięki łagodnemu charakterowi. Są aktywne w sportach psich, takich jak zaprzęgi i posłuszeństwo, pokazując swoją inteligencję i siłę także w nowoczesnych zadaniach.

Aspekty prawne i etyczne posiadania Pies św. Bernarda

Dog Writing

Pies rasy Św. Bernard nie jest objęty specjalnymi przepisami prawnymi, ale ze względu na dużą masę i siłę właściciele muszą przestrzegać lokalnych zasad dot. prowadzenia na smyczy i rejestracji, aby zapewnić bezpieczeństwo publiczne.

Etycznie warto uwzględnić predyspozycje do chorób genetycznych, takich jak dysplazja stawów czy problemy trawienne. Odpowiednia opieka weterynaryjna oraz wczesna socjalizacja są kluczowe dla dobra psa i jego otoczenia.

Wybór odpowiedzialnego hodowcy, dbającego o zdrowie i temperament rasy, to podstawa - św. Bernardy potrafią być oddane i kochające, ale wymagają też troski i zaangażowania.

Ciekawostki o Pies św. Bernarda

Pies św. Bernarda wziął swoją nazwę od Przełęczy św. Bernarda w Alpach, gdzie mnisi hodowali te psy, żeby ratowały zgubionych podróżnych w śniegu.
Wbrew popularnemu mitowi, psy św. Bernarda nigdy nie nosiły małych beczułek z whiskey na szyi; ich zadaniem było ratowanie życia, a nie serwowanie alkoholu.
Barry to najsłynniejszy pies św. Bernarda, który na początku XIX wieku uratował około 40 osób i ma swój pomnik w Szwajcarii.
Psy św. Bernarda mają bardzo wyostrzony węch, który pomagał mnichom z hospicjum odnajdywać ludzi uwięzionych lub zamarzających podczas zamieci śnieżnych.
Rasa początkowo miała tylko krótką sierść, aż surowe warunki pogodowe skłoniły mnichów do skrzyżowania ich z długowłosymi psami, tworząc w ten sposób długowłosą odmianę.
Chociaż legenda mówi, że psy św. Bernarda pojawiły się już w XI wieku, to historycy sądzą, że współczesna rasa powstała dopiero około 600 lat później, mieszając mit z prawdą.

Najczęstsze pytania i mity dotyczące Pies św. Bernarda

Czy psy św. Bernarda nadają się na psy terapeutyczne lub asystujące?

Absolutnie! Psy św. Bernarda mają empatyczną inteligencję, która pozwala im wyczuwać zmiany emocjonalne u ludzi, co czyni je doskonałymi psami terapeutycznymi lub usługowymi. Ich łagodna i spokojna natura sprawia, że potrafią zapewnić komfort i wsparcie, szczególnie jako psy pracujące w psychiatrii. Ich rozmiar może zaskoczyć niektórych, ale serce mają równie wielkie!

Dlaczego psy św. Bernarda tak bardzo ślinią się?

Psy św. Bernarda słyną z nadmiernego ślinienia, które wynika głównie z ich dużych fałd skórnych i luźnych warg. Te fałdy wokół pyska zbierają ślinę, więc gdy otwierają pysk lub dyszą, ślina łatwo wypływa. To po prostu część ich uroku, ale warto mieć pod ręką kilka ręczników!

Ile czasu zajmuje Psom św. Bernarda pełne dojrzenie?

Psy św. Bernarda dojrzewają zarówno fizycznie, jak i psychicznie powoli. Zazwyczaj osiągają pełne rozmiary około 2-3 roku życia i mogą przez kilka lat zachowywać swoje zabawowe, szczenięce cechy. Mimo że wyglądają na łagodne olbrzymy, mogą przez dłuższy czas zachować młodzieńczego ducha niż mniejsze rasy.

Czy psy św. Bernarda dobrze pływają?

Psy św. Bernarda są zaskakująco dobrymi pływakami mimo swojej masywnej budowy. Jednak nie wszystkie psy lubią wodę, dlatego ważne jest, aby stopniowo przyzwyczajać je do kontaktu z nią. Ich gęsta sierść może utrudniać pływanie w zimnej wodzie, dlatego zawsze należy dbać o bezpieczeństwo i komfort podczas pobytu w wodzie.

Czy psy św. Bernarda mają jakieś specjalne wymagania dotyczące ćwiczeń?

Chociaż psy św. Bernarda są duże i mogą sprawiać wrażenie, że potrzebują ciągłego biegania, w rzeczywistości wolą spokojniejsze formy ruchu. Około 20 minut umiarkowanego codziennego ćwiczenia, takiego jak spacery czy delikatna zabawa, zwykle wystarcza, aby były zadowolone i zdrowe. Nie mają wysokiego poziomu energii, więc nadmierna aktywność może obciążać ich stawy.

Dlaczego psy św. Bernarda są nazywane „łagodnymi olbrzymami”?

Psy św. Bernarda zyskały przydomek „łagodne olbrzymy” ze względu na swoje ogromne rozmiary połączone z łagodnym, spokojnym i cierpliwym charakterem. Są kochające i wyrozumiałe, zwłaszcza wobec dzieci, ale także potężnymi obrońcami, gdy ich rodzina jest zagrożona. To wspaniałe połączenie siły zamkniętej w przyjaznej, przytulaśnej postaci.

Czy psy św. Bernarda dobrze znoszą gorąc?

Psy św. Bernarda mają gęstą, podwójną sierść przystosowaną do chłodnego, górskiego klimatu, dlatego nie radzą sobie dobrze z upałem. Mogą łatwo się przegrzać w ciepłe dni, dlatego ważne jest, aby zapewnić im chłód i cień, dużą ilość świeżej wody oraz unikać intensywnych ćwiczeń w najgorętszych porach dnia.

© 2025 Snuffalo

© 2025 Snuffalo

webp,jpb,jpeg,png are allowed